Китобшиносӣ

Дар ин мақола доир ба оғози илмомўзӣ, давраи камолот, рушди таърихнигорӣ, фаъолияти китобшиносӣ ва китобдории академик А. А. Семёнов ба таври мухасар маълумот дода шудааст. Ҳамкории академик А.Семёнов бо Китобхонаи бунёдии донишгоҳи давлатии Осиёи Миёна (1920-1946) ва Китобхонаи Институти шарқшиносии Академияи илмҳои Ҷумҳурии Узбекистон (1943-1950) ба таъсиси китобхонаи шахсии худи олим (соли 1954) асос гузоштанд.

Дар мақола маводи марбут ба фаъолияти эҷодӣ ва иҷрокунандагии асосгузори санъати хореографии тоҷик – Ғаффор Валаматзода мавриди таҳлил қарор гирифта, саҳми ў дар рушду такомули санъати хореографии тоҷик, созмондиҳии дастаҳои ҳунарӣ, эҷоду таҳияи асарҳои саҳнавӣ ва тарбияи истеъдодҳои ҷавон арзёбӣ шудааст.

Калидвожаҳо: Ғаффор Валаматзода, театр, филармония, ансамбл, хореография, рақс, балет, режиссёр, намоишнома, асари саҳнавӣ, истеъдод.

Дар ин мақола анъанаҳои лухтаксозӣ ва лухтакбозиҳои халқи тоҷик баррасӣ карда шудааст. Лўхтак дар фарҳанги умумии тоҷикон, пеш аз ҳама, бо ҳаёти инсон мувофиқ кунонида мешавад. Лўхтак ҳамчун образи инсон дар маросимҳои дафн,  сур, урфу одатҳои тақвимӣ истифода мегардид ва ҳамчунин дар эътимодҳои мардум ва матнҳои фолклорӣ дида мешавад. Ҳамчунин муаллиф навъҳои анъанавии театрҳои лўхтаки тоҷикон – зочабозӣ ва чодархаёлро тавсиф намуда, зикр мекунад, ки ин анвои театр, асосан, байни сокинони шаҳрҳое чун Бухоро, Самарқанд, Хуҷанд, Истрафвшан паҳн гардида буд.

Дар ин мақола нақш ва мавқеи адабиёти давраи истиқлолият баррасӣ ва нақши он дар баланд бардоштани фарҳанги шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон нишон дода шудааст. Муаллиф аз рўи тавон ба ҳусну қубҳи адабиёти ин давра баҳо дода, мавқеъ ва эътибори шоиру нависандагонро дар давраи ҷаҳонишавӣ муайян кардааст.

Калидвожаҳо: истиқлолият, фарҳанг, адабиёт, адибон, ҷаҳонишавӣ, технологияи иттилоотӣ,масъалаҳо, масъулият.

«Ҷаҳонкушои хоқон» ё «Таърихи шоҳ Исмоил»  маҳсули қалами муаллифи номаълуми нимаи аввали асри XVI, аз минтақаи шимолу шарқии Эрон мебошад.  Муаллиф худ шоҳиди бевоситаи ҳодисаҳои тасвирнамудааш аст, ки асари хешро дар миёни солҳои 948-955 ҳ.қ./ 1541 - 1548 иншо намудааст.